Barnalán

Barnalánið er alveg að fara með mig þessa dagna. Ég neyðist til að skrifa örblogg, bara til að minna á að ég er til, því ég er alltaf að sinna þessum yngri tveimur. Sú yngsta situr við hliðina á mér núna, ekkert sérstaklega sæl með það að mamma sé í tölvunni. Ég þarf þá að snúa mér að henni annað slagið, nokkuð snöggt og segja BU og þá skelli hlær hún. Það sem gleður enfeldinginn...

Lít hugsanlega aftur við í kvöld og blogga langt...