Wacko Jacko!

Poppkóngurinn er allur. Þegar ég var smástelpa var hann í miklu uppáhaldi hjá mér en þær vinsældir hans hafa nú eitthvað dalað í gegnum árin. Því er hins vegar ekki að neita að maðurinn var ákaflega hæfileikaríkur á sínu sviði....... og kexgeðveikur.

Af lesendum

Ég var að hafa áhyggjur af því að enginn læsi þetta blogg en Tómas frændi minn og Silja kvittuðu fyrir sig og ég hef fyrir satt að tengdó kíki við annað slagið svo ég held ótrauð áfram. Annars togast dálítið á í mér hégómagirndin sem vonast til að einhver sé að lesa það sem ég skrifa og svo spéhræðslan yfir því sem mér finnst ég þurfa að segja hérna. Mér finnst alveg nauðsynlegt að nota þetta blogg sem útrás fyrir það sem er að gerast í mínu lífi en er ekki alveg viss hversu hreiskilin ég þori að vera þegar ég veit að fólk er að lesa.

Kannski ég verði persónulegi bloggarinn, svona eins og persónulegi trúbadúrinn hjá fóstbræðrum.

Tíðindi

Ég hef óstaðfestan grun um að yngsti fjölskyldumeðlimurinn sé kominn með eina tönn. Hef ekki enn fengið hana til að klingja með því að hamra í hana með skeið enda ræðst blessað barnið á skeiðina í hvert skipti sem ég sting henni upp í hana og kjammsar á henni eins og hún sé lambakótiletta. Vesalingurinn er alveg friðlaus í gómnum.

Annars lærði hún tvö ný trix á Ísafirði. Að velta sér á magan og frussa. Það getur verið ótrúlega skemmtilegt að frussa hressilega í góða stund.

Takk fyrir

Mig langar að nota þetta þetta tækifæri og þakka Durex og RÚV hjartanlega fyrir samtal sem ég þurfti að eiga við 12 ára dóttur mína í gærkvöldi þar sem ég þurfti að útskýra fyrir henni hvað unaðskrem fyrir konur væri. Ekki svo að skilja að ég hafi roðnað og blánað yfir þessu, við mæðgurnar eigum ákaflega gott samband og getum svo sem talað um allt en mér fannst þetta bara ekki alveg tímabært. Hvers snilldar hugmynd var það að sýna þessar auglýsingar á milli 9 og 10 á kvöldin.

Komin heim

Þá er lokið dáindis skemmtilegu ferðalagi um Westfjords. Síðustu tvær næturnar vorum við í sumarbústað inni í Mjóafirði og keyrðum svo beint heim þaðan. Okkur ber saman um að þetta hafi verið eitt skemmtilegasta frí sem við höfum farið í. Við höfum reyndar aldrei ferðast svo langt eða lengi innanlands saman fjölskyldan. Iðunn Ösp saknar vinkonu sinnar mikið og vill helst fara aftur á Ísafjörð og mér skilst að á Ísafirði leiti Emma Katrín um allt að Iðunni Ösp. Ég er ekki í nokkrum vafa að það sem gerði fríið svo skemmtilegt var að vera í svona góðum félagskap. Við spiluðum nánast á hverju kvöldi, þegar litlu stelpurnar voru allar komnar í ró, og það leiðist okkur sko ekki þó hugsanlega hafi svefninn verið með minnsta móti.

Ekki góður dagur hjá Þórgunni Öglu í dag. Ferðaþreytan situr í henni og hún er frekar örg og pirruð en auk þess er hún að fara í skoðun á eftir, sprautu og tómt vesen. Alltaf er maður eitthvað að pína þessi grey. Hún er búin að vera dálítið horuð á meðan við vorum fyrir vestan (i.e. hún er með hor, hún er alls ekki í neinni léttvigt blessunin með fellingar niður eftir öllum lærum) og skildi ekkert í því að konan sem venjulega er svo góð við hana; knúsar hana, skiptir á henni og gefur henni brjóst, skyldi alltaf vera að gæta hana með því að klípa hana svona fast í nefið. Andstyggilegt alveg hreint.

Ég hafði sett mér (afar lauslega) markmið fyrir lok júní. Þó ég hafi ekki bætt á mig í fríinu var svindlið samt nóg til þess að ég stóð í stað. Ég er dálítið vonsvikin en held að þetta hafi verið dálítið óraunhæft þar sem við vorum í sumarfríi. Sumarfrí er reyndar dálítill prófsteinn á breyttan lífstil, þá má segja að ég hafi fallið á prófinu. Ekki svo að skilja að ég hafi verið étandi í tíma og ótíma og allra síst sælgæti en ein og ein múffa rataði nú samt ofan í mig og það var nú ekki í boði. Jæja þá hysja ég bara upp sokkana og stefni nú ótrauð á að ná næsta markmiði. Það er líka raunhæfara og en langt í það.

KOMA SVO!

Athugun

Bara ein spurning, er einhver að lesa þetta annar en Svava Rán?

Enn á ferðalagi

Höfum það enn dásamlegt hér á Ísafirði en förum fljótlega að hugsa okkur til hreyfings. Hugmyndin er að pakka niður í dag og keyra öll inn í Mjóafjörð þar sem pabbi hennar Heiðu á sumarbústað og við ætlum að vera í næstu tvær nætur. Dásalegt alveg hreint.

Börnin skemmta sér konunglega á þessu ferðalagi. Kolfinna var svo heppin að hitta á vinkonu sína, hverrar mamma er flutt á Ísafjörð og þá hvarf Kolfinna í sólahring. Annars hefur hún skemmt sér konunglega með Ívari Tuma þrátt fyrir aldursmun og þá staðreynd að þau eru stelpa og strákur. Kolfinna átti alltaf helling af strákavinum þegar við bjuggum á Eggertsgötunni bæði í húsinu og á leikskólanum og í Melaskóla. Einhverra hluta vegna varð það svo algjört tabú þegar hún kom í Kópavoginn að leika við stráka. Hún átti einn góðan vin í bekknum til að byrja með en hann hætti að leika við hana af því það þótti ekki smart að leika við stelpur. Mér fannst það ömurlegt. Það hefur alltaf hentað henni mjög vel að leika við stráka og mér finnst það eðlilegast í heimi. Það minnkar líka feimnina og óöryggið þegar þau koma á unglingsár.

Finnst að ég ætti kannski að blogga um það sem er að gerast í Kópavoginum mínum en ég er bara í sumarfrí.

Þeim sem þekkja mig vel þykir kannski undarlegt hversu ég hef setið á mér að tjá mig um landsins gagn og nauðsynjar, það er jú frekar ólíkt mér en ég á einhvern veginn ekki orð yfir þetta allt saman. Það kemur nú samt örugglega að því að ég fer að rífast yfir þessu öllu saman.

Á Ísafirði

Merkilegt hvað mér finnst ég alltaf vera að vestan. Pabbi er fæddur og uppalinn Önfirðingur en ég er það auðvitað ekki. Það eina sem ég státa af er að hafa búið á Flateyri sumarið 1983 og nokkrar heimsóknir þegar ég var barn. Samt fyllist ég einhverju vestfirsku þjóðarstolti í hvert skipti sem ég kem vestur á firði. Því miður kemur stoltið ekki í veg fyrir að ég fái talsvert af hlandi fyrir hjartað þegar ég hottast eftir vestfirskum einstigum sem liggja miklu hærra í fjallshlíðum en góðu hófi gegnir.

Ég er nú búin að vera með fjölskylduna í góðu yfirlæti hjá Tuma og Heiðu á Ísafirði síðan á föstudaginn. Þau eru auðvitað, eins og gera mátti ráð fyrir, höfðingjar heim að sækja. Iðunn Ösp og Emma Katrín eru orðnar perluvinkonur enda báðar af órólegu gerðinni. Á eftir liggur leiðin í gegnum göngin, yfir í Önundarfjörð þar sem verður grafið eftir rótunum og tékkað á síðustu gömlu frænkunni sem ég á eftir á Flateyri.

Það er aðeins öðruvísi að vera á flakki með tvær krillur, eina tveggja og eina nýfædda. Allar ferðir miðast við svefntíma og hvað þeim hentar best. Ég hélt við myndum vera á flakki út um alla trissur en svo kemur í ljós að við komumst yfirleitt ekki spönn frá rassi fyrr en allir eru búnir með hvíldirnar sínar um miðjan dag. Auðvitað er hægt að láta þær sofa í bílnum en við höfum ekki gert það mikið enn.

Það er sjaldan eins erfitt að viðhalda nýjum lífsstíl og þegar maður er á ferðalagi. Við höfum þó reynt að halda sönsum en guð veit að mér finnst einhvern veginn eðlilegast að maula gotterí í bílnum og kaupa bakkelsi í öllum pissustoppum.

Ég finn að breyttur lífstíll hefur áhrif á líf mitt allt um kring. Hollara mataræði og aukin hreyfing gera mig jákvæða og bjartsýna. Ég er full af framkvæmdagleði og finnst ég bæði frjó og skapandi. Ég er meira drífandi og hef meiri áhuga á að fara út að leika mér en að hanga heima og gera ekki neitt. Ég er líklegri til að grípa í bók en að kveikja á sjónvarpinu og jafnvel líkleg til að setjast við tölvuna til að gera eitthvað gáfulegt. Verst er að fröken lappa er hjá lækninum og mér leiðist óskaplega að sitja við borðtölvuna á eldgömlum stól sem er að hruni kominn. Það ku ákaflega sniðugt á skrfstofustólum þegar hægt er að vagga sessunni fram og til baka, gott fyrir bakið, en það er minna sniðugt ef stóllinn átti ekki að gera það í upphafi.

Ég byrjaði daginn í dag á að fara í heljarinnar göngutúr. Fyrst fórum við Þórgunnur á Urðarhól með Iðunni Ösp og héldum svo áfram göngunni í Smárann. Ég var orðin sársvöng í Smáranum en tímdi ekki að fá mér að borða því ég vissi að heima átti ég nýjar lárperur sem ég hlakkaði til að borða með salatinu mínu. Þegar ég kom heim og ætlaði að fá mér krásirnar reyndust báðar lárperurnar, sem ég keypti á sunnudaginn bæði ónýt. Ég varð alveg bjáluð. Það er algerlega óþolandi að eyða þessum allt of fáu krónum sem maður á í fokdýran mat sem er svo ónýtur þegar maður kemur heim. Ég er alltaf að lenda í þessu bæði með lárperur og mangó. Ekki það ódýrasta í rekkanum. Ég er að hugsa um að láta þetta ekki yfir mig ganga í þetta skiptið, eins og ég er þó vön að gera heldur druslast út í Krónu og fá þetta bætt. Kanski ég skeri niður mangóinn sem ég keypti í sömu ferð áður en ég fer, bara svona til að vera viss um að hann sé ekki jafn ólystugur og lárperurnar.

Hádegismaturinn varð samt hinn lystugasti, spínat með grilluðum paprikkum og tómötum. nammi namm.

Barnalán

Barnalánið er alveg að fara með mig þessa dagna. Ég neyðist til að skrifa örblogg, bara til að minna á að ég er til, því ég er alltaf að sinna þessum yngri tveimur. Sú yngsta situr við hliðina á mér núna, ekkert sérstaklega sæl með það að mamma sé í tölvunni. Ég þarf þá að snúa mér að henni annað slagið, nokkuð snöggt og segja BU og þá skelli hlær hún. Það sem gleður enfeldinginn...

Lít hugsanlega aftur við í kvöld og blogga langt...

Íslendingar eru alveg steinhættir að verða sólbrúnir. Ekki vegna þess að húð- og krabbameinslækknar hafa lagt til að fólk legði niður þann stórhættulega sið að liggja í sólbaði. Nei það er alltaf jafn vinsælt, ekki síst í hinum dásamlegu íslensku sundlaugum. Útskýringin liggur frekar í því að íslendingar verða miklu frekar tanaðir og vinna í taninu!

Mér verður bara illt!

Hárið á mér er í klessu. ég hef alltaf heyrt talað um að hárið á konum sé æðislegt á meðgöngunni. Það fór alveg fram hjá mér. Ég var sennilega of upptekin af því að vera með höfuðið á kafi ofan í postulíninu til að taka eftir því hvað haddurinn glansaði af heilbrigði. Svo kom fæðingin og nú brjóstagjöfin og það er skemmst frá því að segja að ég er komin með kollvik sem bræður mínir mættu vera stoltir af. Þess utan er hárið á mér ekki alveg búið að ákveða hvort það er slétt eða krullað svo nú er það eitthvert dularfullt millistig. Úfið og andstyggilegt. Það er voða fínt þegar ég er búin að strauja það en hver má vera að því að strauja það á hverjum degi. Nei best er að ganga bara með það í klemmu eða hnút alla daga. Það kemur líka í veg fyrir að blesað pínkubarnið reyti í burt það litla sem er eftir.